De wereld staat op zijn kop
Wie ervoor kiest om zich als satanist te identificeren, mag een pak tegenwind verwachten.
‘Religie’ is niet meer in trek en ‘idealisme’ wordt beschouwd als puberaal.
Satanisme, valt ook onder het woordje religie en wordt belachelijk gemaakt door moderne atheïsten.
God bestaat niet dus, Satan bestaat toch niet?
Wie zich als satanist, of als communist identificeert zal meestal uitgelachen worden of nog erger, met ideologisch en fysiek geweld geconfronteerd worden.
Satanisten offeren kinderen op en drinken bloed en communisten houden van een totalitaire staat.
Wij zijn dus eigenlijk gewoon ZOT. Aldus de burgerij.
De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet is een slogan die vaak gebruikt wordt om revolutionairen te beschuldigen.
Verander de wereld, begin bij jezelf.
Als je denkt dat het probleem bij een ander ligt, dan is die gedachte het probleem.
Leg je hand op je hoofd en kijk wie eronder zit…
We mogen niet klagen want we hebben toch niets tekort.
Enzovoort,enzovoort…
Wij zijn schuldig, wij zijn het probleem. Dat is de conclusie van het verhaal.
Men moet dan ook niet verwondert zijn waarom zoveel mensen ‘zelfmoord’ plegen…
Ons zelfbeeld kan altijd opgekrikt worden maar,
‘kijk eens in de spiegel’ → wordt al snel: verdrink in je eigen spiegelbeeld.
Maak uzelf tot god… Zodat de wereld voor je zal knielen.
We creëren een ‘hemel’ in ons hoofd, als copingmethode voor ons ‘helse’ bestaan. Het is een overlevingsstrategie.
Die hemel in ons hoofd kan ook echter een hel worden,
als blijkt dat al dat individualistisch, toxisch idealisme ons bestaan slechts camoufleert met fantasie.
Een pijnstiller kan de pijn verlichten, het neemt haar oorzaak niet weg. Het ‘christelijk’ bestaan is gericht op schuldbesef.
Jij bent een schuldig en zondig wezen.
Door je leefstijl te veranderen, kan je ‘vergeven’ worden.
Geen seks voor het huwelijk, geen vlees op vrijdag, enzv, enzv.
Zo worden wij, betere mensen – the sky is the limit, no pain no gain.
En dan maar nog wat motivational videos bekijken op youtube.
En dan nen burn out…
Wij zijn schuldig, luidt de conclusie.
Wij moeten onszelf verbeteren, straffen.
Aan zelfkastijdingen doen.
Iemand kan altruïstisch ogen, maar toch egoïstische bedoelingen hebben.
(volgens Stirner was iedereen van nature egoïstisch)
‘Zelfliefde’ kan leiden tot zelfhaat, en iemand kan zelf zo ver gaan in ‘het liefhebben’ van zichzelf dat die in staat is om ‘zichzelf’ op te offeren.
Een beetje plastische chirurgie kan dan nooit geen kwaad.
De neo-christelijke religie, leidt tot een dissociatieve persoonlijkheid waarbij er een macht-relatie ontstaat tussen u en ‘god’.
Die machtsrelatie wordt gebruikt om soldaten te rekruteren voor oorlog (zichzelf opofferen)
of mensen in armoede te houden (werkloosheid is een keuze)
Tenslotte was het ook Jezus (god in levende lijve) die zich ‘vrijwillig’ liet kruisigen, en daarmee de zonden van de verdrukten op zich nam.
Maar zou dit gehele verhaal ook anders kunnen geïnterpreteerd worden luidt dan de vraag.
Misschien is het wel, een wereld op zen kop.